Het Parool publiceerde op 20 mei het onderstaande ingezonden stuk van Martine Postma, oprichter van de Stichting Repair Café:
“Op de dag dat ik dit schrijf, zijn de vuilnismannen in Amsterdam net weer aan het werk gegaan. De bergen afval die zich op elke straathoek hadden verzameld, worden een voor een weggehaald. Opluchting alom. Juichende berichten ook in kranten en op televisie: de troep, veroorzaakt door de staking van de vuilnismannen, wordt eindelijk opgeruimd.
De bijzin hierboven, dat de troep was veroorzaakt door de staking van de vuilnismannen, hoorde ik afgelopen zondag op het journaal. Toen ik daar even over nadacht, vond ik het eigenlijk best raar dat de situatie zo werd omschreven. Zeker, als de vuilnismannen niet hadden gestaakt, had het vuil zich niet in de straat opgehoopt. Maar dat betekent natuurlijk nog niet dat de troep is veroorzaakt door de staking. De troep is veroorzaakt door óns, door de bewoners van de stad. En omdat wij zo veel troep maken, hebben we vuilnismannen nodig. Zolang die hun werk doen, is er niets aan de hand. En dus denken wij doorgaans dat het allemaal prima gaat zo, en dat het normaal is om afval te produceren in de hoeveelheden die je de afgelopen dagen bij de vuilcontainers zag staan.
Dat is natuurlijk helemaal niet normaal. Geen enkel ander levend wezen maakt troep zoals wij dat doen: geen dier of plant vervuilt, zoals wij, doelbewust de aarde met materialen die niet binnen afzienbare tijd door de natuur kunnen worden afgebroken. En geen enkel ander levend wezen is tegelijkertijd zo vies van zijn eigen afval. Dat is toch raar? Als we nou zo’n hekel hebben aan afval, waarom maken we er dan zo veel van? Niemand dwingt ons toch, of wel soms?
Daarom was ik wel blij met die staking. Eindelijk werd je op elke hoek van de straat geconfronteerd met hoe onze samenleving écht in elkaar zit. Wat een smerige wezens wij eigenlijk zijn. Nog even, en het besef was misschien wel doorgedrongen dat we best wat minder afval kunnen produceren, en dat dat helemaal niet moeilijk is bovendien. Dat je al die driedubbel verpakte troep die overal in de winkels ligt, helemaal niet hóeft te kopen. Omdat je het namelijk nergens voor nodig hebt. En dat er zo nog tientallen manieren zijn waarop we onze afvalproductie kunnen minimaliseren.
Helaas, zo ver is het niet gekomen. De staking is voorbij, de stad is weer schoon. Volgende keer beter.”
Dit bericht heeft 0 reacties